Tawuła japońska 'Anthony Waterer'
W stanie naturalnym tawuła japońska występuje na rozległym obszarze Azji – od Himalajów po Japonię. Do Europy została przywieziona najprawdopodobniej w drugiej połowie XIX wieku. Jej liczne odmiany o ozdobnych kwiatach i dekoracyjnych liściach stanowią popularną grup wśród krzewów liściastych, chętnie wykorzystywanych do sadzenia w parkach, na osiedlach, działkach i w ogrodach przydomowych.
Dzięki niewielkim wymaganiom uprawowym tawuły japońskie można śmiało polecić początkującym ogrodnikom oraz tym, którzy nie mogą poświęcić zbyt dużo czasu na pielęgnację roślin.
Spis treści
Tawuła japońska (Spiraea japonica) 'Anthony Waterer' jest jedną z silniej rosnących odmian tawuł. Tworzy krzewy o półkulistym pokroju osiągające 1 metr wysokości i podobną średnicę. Pojawiające się wiosną młode liście są czerwonawe, w trakcie rozwoju przybierają ciemnozieloną barwę, a część z nich jest obrzeżona kremowo-różową, nieregularną obwódką. Dojrzałe liście są podłużne, wąskie, lancetowate i mają długość 5-10 cm; na brzegach są podwójnie piłkowane.
Ciemnoróżowe, drobne kwiaty pojawiają się na przełomie czerwca i lipca na szczytach jednorocznych pędów. Kwiaty są zebrane w duże, płaskie kwiatostany typu baldachogrona. Ponieważ pręciki są wyraźnie dłuższe od płatków korony, nadają kwiatostanom lekki, puszysty wygląd.
W trakcie kwitnienia krzewy odwiedzają motyle, trzmiele i pszczoły. Wprawdzie odmiana 'Anthony Waterer' istnieje na rynku od dawna, została wyhodowana pod koniec XIX wieku w szkółce Anthonego Waterera w Knaphill, w Anglii, to nadal cieszy się niesłabnącą popularnością i jest oferowana w większości polskich szkółek.
Uprawa i wymagania
Tawuła japońska 'Anthony Waterer' najlepiej rośnie na glebach żyznych i umiarkowanie wilgotnych. Należy jednak do roślin tolerancyjnych, dlatego dobrze znosi gorsze warunki uprawy, w tym okresową suszę, zanieczyszczenie powietrza i zasolenie podłoża. Krzewy należy sadzić na stanowiskach słonecznych.
Coroczne wiosenne cięcie, na wysokości 10-15 cm od ziemi, zapewnia utrzymanie zwartego pokroju oraz obfite kwitnie. Systematyczne obcinanie przekwitających kwiatostanów sprzyja zawiązywaniu kolejnych pąków kwiatowych. W ten sposób można wydłużyć okres kwitnienia roślin. Krzewy tawuły japońskiej są w pełni mrozoodporne, prawie w ogóle nie ulegają atakom szkodników i bardzo rzadko chorują.
Gdzie posadzić?
Odmiana 'Anthony Waterer' może być stosowana jako obwódka rabat, do sadzenia przy drogach, chodnikach, wzdłuż ciągów komunikacyjnych oraz jako roślina okrywowa (sadzona w liczbie 4 sztuk na m²).
Tawułę japońską można sadzić pojedynczo na rabatach, skalniakach i wrzosowiskach, ale w dużych ogrodach znacznie efektowniej prezentuje się w jednolitych nasadzeniach grupowych – zwłaszcza na skwerach i terenach parków, gdzie tworzy w okresie kwitnienia wyraziste, czerwone plamy. Krzew doskonale nadaje się do obsadzania przyulicznych pojemników, skrzyń i donic, które można także ustawiać na tarasach i balkonach o wystawie południowej.
|
Opracowanie: Związek Szkółkarzy Polskich Zdjęcie tytułowe: Grzegorz Falkowski (ZSzP) Więcej informacji o roślinach i ich producentach znajdziesz na e-katalogroslin.pl |
TEMATY NA CZASIE 
