Uprawa paproci w domu | Wszystko, co musisz wiedzieć, by długo i pięknie rosły!

Dlaczego warto uprawiać paprocie w domu?

Istnieje wiele gatunków paproci nadających się do uprawy w domu. Różnorodność kształtów i kolorów ich liści jest olbrzymia. Mimo że rośliny te nie kwitną (kwiat paproci to jedynie legenda) swoimi zielonymi liśćmi potrafią zachwycać. Domowe paprotki będą pasować do każdego wnętrza – czy to nowoczesnego futuryzmu, czy w klasycznej, "oldschoolowej" w kuchni.

Znane jest stwierdzenie, że paprocie doskonale oczyszczają powietrze i łagodzą promieniowanie z urządzeń elektrycznych, dlatego warto je posadzić w sypialni lub postawić koło komputera czy telewizora.

Czy to prawda? Właściwie nikt tego do tej pory nie zdementował, więc nie zaszkodzi kupić paprotki dla ozdoby jakiegoś ekranu.

Jak uprawiać paprocie w domu? Wymagania i pielęgnacja

Paprocie nie są łatwe w uprawie – niektóre gatunki bywają wyjątkowo kapryśne i sprawdzą się jedynie pod okiem (i ręką) doświadczonego parapetowego ogrodnika. Zanim zdecydujemy się na konkretny rodzaj paproci, dowiedzmy się, czy nie ma ona specjalnych wymagań.

Poniżej opisujemy kilka ogólnych zasad wspólnych dla wszystkich paproci:

Światło i temperatura

Paprocie lubią rozproszone światło – powinny rosnąć w lekko zacienionym miejscu, mogą rosnąć w miejscach gdzie dla wielu innych roślin światła jest zbyt mało. Nie należy wystawiać ich na bezpośredni kontakt z promieniami słonecznymi. Paprocie dobrze rosną w temperaturze pokojowej – nie lubią jednak przeciągów ani stanowisk przy źródle ciepła (kaloryfer). Najlepiej rosną w temperaturze 20-25°C w lecie i 18-20°C zimą.

Sprawdź w naszym sklepie produkty dla kwiatów domowych!

Podlewanie i zraszanie

Podłoże powinno byś stale lekko wilgotne, ale nie mokre – paprocie należy podlewać regularnie i umiarkowanie. Rośliny podlewamy miękką wodą o temperaturze pokojowej. Podlewając należy uważać aby nie polewać bardzo młodych listków (zwiniętych w ślimakowe kształty). Nie można dopuścić do tego aby paprocie stały w wodzie. Źle również znoszą przesuszenie podłoża. Jesienią i zimą należy ograniczyć podlewanie.

Paprocie nie lubią suchego powietrza – ich liście należy zraszać miękką wodą. Ma to szczególne znaczenie w mieszkaniach z centralnym ogrzewaniem, gdzie powietrze jest ciepłe i suche.

Sadzenie i przesadzanie

Wiosną (marzec, kwiecień) należy przesadzać paprocie do świeżego podłoża. Niektórzy radzą robić to co roku inni – co dwa, trzy lata. Najlepsze jest specjalistyczne podłoże do paproci lub inne podłoże z dużą zawartością próchnicy.

Fot. Flora Dania

Najpopularniejsze paprocie | Jakie gatunki warto uprawiać w domu?

Poniżej przedstawiamy najpopularniejsze gatunki paproci do uprawy w domu oraz podstawowe informacje o ich wyglądzie i pielęgnacji:

• Zanokcica (Asplenium)

Do rodzaju Asplenium należy ok. 70 gatunków naziemnych i epifitycznych paproci. W warunkach pokojowych najczęściej uprawiana jest zanokcica gniazdowa (Asplenium nidus).

Ma nietypowe jak dla paproci całobrzegie liście, które tworzą szeroką rozetę. U podstawy tworzą wraz z włóknistym kłączem gniazdo – nidus – stąd jej łacińska nazwa. W warunkach naturalnych liście mogą osiągać nawet do 100 cm, w mieszkaniach do 30-40 cm.

Ma podobne wymagania uprawowe jak Nefrolepsis. Minimalna temperatura to 15°C. Przy niższej temperaturze i przy wilgotności powietrza poniżej 60% brązowieją brzegi liści. Asplenium powinno rosnąć w małej doniczce. Przesadzić należy dopiero wtedy, gdy na powierzchni podłoża pojawią się korzenie. Nie lubi stosowania środków nabłyszczających.

Fot. Flora Dania

• Łosie rogi (Platycerium)

Platycerium, płaskla, łosie rogi swoją nazwę zawdzięcza podobnym do łosiego poroża liściom zarodnikowym, wyrastającym spomiędzy liści płonnych – tworzących tzw. konchę.

Liście mogą osiągać długość około 100 cm. W lecie dobrze rosną w temperaturze pokojowej, w zimie w 16-18°C. Podobnie jak pozostałe paprocie, Platycerium lubi, gdy wilgotność powietrza jest wyższa niż 60%. Łosie rogi można uprawiać w doniczce z podłożem, lub przytwierdzone do kawałka kory z kępą torfu. Ze względu na długie liście często są zamieszczane pod sufitem.

Fot. Flora Dania

• Flebodium (Phlebodium)

Flebodium złociste (Phlebodium aureum) ma silnie powcinane, dekoracyjne liście, które przybierają niebieskozieloną barwę. Nazwa tej paproci pochodzi od żółtego zabarwienia zarodni, występujących na spodniej stronie liści.

Wymaga wysokich temperatur latem, zimą 14-16 °C. Minimalna temperatura to 12°C. Roślina bardzo szybko się rozrasta, dlatego też należy ją przesadzać co roku na wiosnę.

Fot. Flora Dania

• Niekropień (Adiantum)

Adiantum bywa czasem nazywana złotowłosem ze względu na bardzo cienkie osadki i ogonki liściowe. Liście adiantum są bardzo charakterystyczne i trochę nietypowe, jak dla paproci. Są trójkątne, lekko powcinane, przypominające wyglądem liście miłorzębu dwuklapowego.

Spośród prawie 200 gatunków, w domu najczęściej jest uprawiany jest niekropień właściwy (Adiantum capillus-veneris). Jest uznawany za gatunek trudny w uprawie, ze względu na wysokie wymagania co do wilgotności powietrza – lubi częste spryskiwanie liści odstanę, miękką wodą o temperaturze pokojowej.

Fot. Flower Council Holland

• Nefrolepis (Nephrolepis)

W ramach rodzaju Nephrolepis znanych jest około 30 gatunków paproci, zarówno naziemnych jak i epifitycznych. W warunkach domowych najczęściej uprawiany jest nefrolepis wyniosły (Nephrolepis exaltata). W zależności od odmiany może mieć różny kolor, kształt i długość pierzastego wachlarza liści (30-150 cm).

Wszystkie gatunki mają jednak podobne wymagania uprawowe i doskonale sprawdzają się w uprawie doniczkowej w mieszkaniu. Lubi rozproszone światło, temperaturę 20-25 °C w sezonie i około 15-18°C w zimie.

Fot. F.H.P.U. Szwedzio	Fot. F.H.P.U. Szwedzio
Nephrolepis exaltata 'Boston' Najpopularniejsza odmiana. Dobrze prezentuje się zarówno w stojących jak i wiszących doniczkach. Ma gęsty i zwarty pokrój. Grzebienie liści lekko opadają. Gładkie listki są soczyście zielone.	Nephrolepis exaltata 'Can Can' Odmiana polecana do uprawy w doniczkach wiszących. Bardzo szybko rośnie. Liście są silnie karbowane i powcinane. Początkowo rosną pionowo do góry, z czasem jednak zaczynają opadać – ze względu na duży ciężar.

Fot. F.H.P.U. Szwedzio	Fot. F.H.P.U. Szwedzio
Nephrolepis biserrata 'Macho' Dobrze prezentuje się w dużych pojemnikach – stojących i wiszących. Ma otwarty pokrój, szerokie, skórzaste liście. Listki dochodzą do 2 cm długości.	Nephrolepis exaltata 'Corditas' Karłowata odmiana jest idealna do mniejszych doniczek. Pierzaste liście osiągają długość max. 30 cm. Podniesione łodygi są zwarte i gęsto pokryte ciemnozielonymi listkami, które z wiekiem ciemnieją.

Tekst: Redakcja ZielonyOgrodek.pl, zdjęcie tytułowe: Flower Council Holland