Tulbagia (Tulbaghia)

Tulbagia (Tulbaghia) należy do rodziny amarylkowatych (Amaryllidaceae). W środowisku naturalnym tulbagia występuje w Afryce. Powrzechnie uprawianym gatunkiem jest tulbagia fioletowa (Tulbaghia violacea).

To bylina zaliczana do roślin cebulowych. W uprawie osiąga do 30 cm wysokości (w naturze nawet do 1,8 m!). Wytwarza kępę długich, równowąskich, silnie pachnących, biało paskowanych liści.

Tulbagia fioletowa kwitnie latem, od czerwca do sierpnia. Drobne, rurkowate lub lejkowate kwiaty są zebrane w grupach – tworzą kwiatostany typu baldachów, które mogą składać się nawet z 40 kwiatów! Najczęściej mają różową lub fioletową barwę. Wydzielają delikatny, słodki zapach.

Organem podziemnym jest zgrubiały, krótki, mięsisty biały korzeń.

Wymagania i uprawa

Aby obficie kwitła, roślinę warto uprawiać na stanowiskach słonecznych, ale znosi także półcień. Lubi podłoża żyzne, zasobne, przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne o ph 6,5-7,5. Dobrze znosi susze – podlewa się głównie młode okazy. Wytrzymuje tylko lekkie mrozy.

Od wiosny do lata warto stosować nawozy organiczne. Ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym jest odchwaszczanie.

Tulbagie sadzimy do gruntu wiosną. Przed nadejściem zimy cebule dokładnie okrywamy lub wykopujemy i przenosimy do pomieszczenia, by tam przezimowały.

Zastosowanie

Tulbagię z powodzeniem można wykorzystać do tworzenia rabat i jako ozdoby skalniaków. W szczególności dobrze prezentuje się z innymi roślinami cebulowymi. Nadaje się na kwiat cięty.

Roślina jest jadalna i lecznicza – można ją spożywać jako zamiennik tradycyjnego czosnku. Co ciekawe, rośliny tej bardzo nie lubią krety, nornice oraz... węże!

Ciekawostki

Nazwę Tulbaghia nadano na cześć Ryka Tulbagha – gubernatora dawnej Kolonii Przylądkowej.

Dawniej liście tulbagii wcierano w sierść zwierząt co ograniczało ilość pcheł, kleszczy i innych owadzich pasożytów.

Tekst: Redakcja ZielonyOgródek.pl, zdjęcia: iBulb

Czy w opisie są wszystkie informacje, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu!