Pochrzyn chiński (Dioscorea batatus)

Pochrzyn chiński (Dioscorea batatus) należy do rodziny pochrzynowatych (Dioscoreaceae). W środowisku naturalnym występuje na górzystych terenach Japonii i Chin, ale rozprzestrzeniła się również w innych krajach o podobnym klimacie.

Jest to wieloletnie pnącze jednak w Polsce ze względu na klimat często jest uprawiane jako roślina jednoroczna. Zwykle dorasta do 800cm wysokości. Tworzy długie podziemne bulwy. Liście są duże, sercowate, ciemnozielone.

Pochrzyn chiński kwitnie latem - ma drobne kwiaty o barwie biało-zielono-żółtej, o przyjemnym, intensywnym cynamonowym zapachu.

Roślina najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym i ciepłym. Preferuje gleby żyzne, dobrze zdrenowane, przewiewne i stosunkowo wilgotne. Chociaż gatunek uchodzi za mrozoodporny - czasem nie wytrzymuje srogich zim, szczególnie w chłodniejszych regionach Polski. Jesienią warto więc go osłonić. Z zabiegów pielęgnacyjnych istotne jest podcinanie - przy uprawie wieloletniej co roku wiosną warto przycinać pędy tuż nad ziemią.

Co ciekawe - pnącze może być wykorzystywane kulinarnie. Jego bulwy mają znaczną zawartość skrobi i mogą być spożywane jako substytut ziemniaka. Mają łagodny, orzechowy smak. Przez długi czas mogą być przechowywane i dawniej służyły jako pokarm w czasach głodu lub środek na szkorbut.

Pochrzyn chiński w ogrodzie służy przede wszystkim jako interesująca ozdoba ścian, murów, altan i tarasów.

fot. H. Zell, Bob Richmond, wiki.domenapubliczna